hemen arkamda alice yeni oyuncağını kemiriyor. ben spice girls dinleyip kimsenin ilgilenmediği şeyler yazıyorum. söylemesi zor ama iyiyim.

yirmi beş yaşımdayım ve o kadar yalnızım ki karanlıktaki canavarların beni öldürmeleri ve yarın bu dandik külotla ölü bulunmak bile ürkütücü değil. anlatabiliyor muyum?

beş yıl önce kurtulmaya çalıştığım şeylere geri dönmeye çalışıyorum şimdi de. bundan daha iyisini ummuyorum. son yıllarda ender olarak heyecanlansam da, uzun vadede beni heyecanlandıran bir şey de kalmadı. akşam çıkayım diyorum, şöyle iyi bir içeyim. baktım kurtarmıyor, biraz daha içeyim. güzel, çirkin, iyi, kötü, anı, akıl, fikir hiçbir şey kalmayana kadar, tepeleme içeyim. sonra da yürüyerek eve döner yarını unutmaya çalışırım büyük ihtimalle. ya da biraz daha içerim. böyle şeylerin sonu yok neyse ki.

madem ki intihar etmiyoruz, içelim o zaman.

adalet ağaoğlu

be a debaser